ضرورت ارتباط با امام زمان (عج)، محور حیات دینی و روح انتظار

مفهوم ارتباط با امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) 

ارتباط با حضرت مهدی (عج) به معنای صرف دیدار ظاهری نیست، بلکه در حقیقت پیوستگی قلبی، فکری و عملی با آن حضرت است. این ارتباط از طریق نماز، دعا، معرفت، عمل به وظایف دینی و انتظار فعال شکل می‌گیرد. قرآن کریم می‌فرماید: 

«وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا »(آل‌عمران/103) 

«همگی به ریسمان خدا چنگ زنید و پراکنده نشوید.»

به تعبیر مفسران، امامان معصوم (علیه السلام) همان ریسمان الهی‌اند که تمسک به آنان موجب هدایت و وحدت است.می توان با خواندن نماز و دعای استغاثه به امام زمان با آن حضرت ارتباط برقرار و طلب هدایت و یاری نماییم.

2.ضرورت ارتباط معرفتی 

شناخت امام زمان (عج) شرط ایمان حقیقی و پذیرش ولایت الهی است. این حدیث با تعبیرهاى مختلفى در منابع اهل تشیع و تسنن آمده

«مَنْ ماتَ وَ لَمْ يعْرِفْ إمامَ زَمانِهِ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِية»

«کسی که بمیرد و امام زمانش را نشناسد، مرگ او مرگ جاهلیت است.»

بنابراین، معرفت امام نه دانشی انتزاعی بلکه ضرورتی ایمانی است که انسان را در مسیر عبودیت و رشد اخلاقی قرار می‌دهد.

در ادعیه و زیارتنامه هایی مانند زیارت آل یاسین عبارت هایی آمده که با بیان ویژگی های امام زمان (عج) شناخت و معرفت ما را نسبت به آن حضرت افزایش می دهد.

3. ضرورت ارتباط قلبی و عاطفی 

محبت به امام مهدی (عج) نشانه ایمان و عامل تقویت انگیزه انتظار است. مؤمنی که امام خود را دوست دارد، در هر نماز، دعا و عمل صالح، نیّت خشنودی او را دارد. انس با امام سبب آرامش دل و ثبات در ایمان می‌شود؛ خواندن زیارت امام زمان بعد از نماز صبح و دعای عهد باعث می شود ما هر روزِ خود را با نام و یاد حضرت شروع کنیم و از این طریق هر روز انس خود را بیشتر نماییم.

4. ضرورت ارتباط عملی 

منتظر واقعی کسی است که در عمل، خود را سرباز امام زمان می‌داند. ارتباط عملی یعنی پایبندی به عدالت، صداقت، خدمت به مردم و اصلاح جامعه به نیت رضای حضرت. امام صادق (ع) فرمودند: 

«مَن سَرَّهُ أن يَكونَ مِن أصحابِ القائِمِ فَليَنتَظِر وَليَعمَل بِالوَرَعِ ومَحاسِنِ الأَخلاقِ وهُوَ مُنتَظِرٌ ، فَإِن ماتَ وقامَ القائِمُ بَعدَهُ كانَ لَهُ مِنَ الأَجرِ مِثلُ أجرِ مَن أدرَكَهُ ، فَجُدّوا وَانتَظِروا هَنيئًا لَكُم أيَّتُهَا العِصابَةُ المَرحومَةُ» [ الغيبة للنعمانيّ : 200 / 16 عن أبي بصير ]

«هركه دوست دارد از ياران قائم باشد، پس بايد انتظار كشد و در حالى كه منتظر است، پارسايى و اخلاق نيك را در پيش گيرد. اگر (با چنين حالتى) از دنيا برود و بعد از مرگ او، قائم قيام كند، همانند اجر كسى را دارد كه قائم را درك كند. پس (در كار و عمل) بكوشيد و منتظر باشيد؛ گوارايتان باد اى جماعت مشمول رحمت.»

5. آثار فردی و اجتماعی ارتباط با امام 

- آرامش قلبی و امید در سختی‌ها 

- تقویت روح عبادت و تقوا 

- ایجاد جهت الهی در زندگی فردی 

- رشد اجتماعی و تحول اخلاقی در امت اسلامی 

- تحقق عدالت، معنویت و وحدت در جامعه منتظر

نتیجه‌گیری 

ارتباط با امام زمان (عج) صرفاً یک رابطه روحی نیست؛ بلکه راهی برای حفظ هویت دینی، تقویت ایمان و حرکت به سوی جامعه مهدوی است. انسانِ منتظر، با معرفت، محبت و عمل صالح، دل خود را به امام پیوند می‌زند و در مسیر تحقق وعده‌ی الهی «ظهور» گام برمی‌دارد. 

 در عصر غیبت، هر اندازه این ارتباط عمیق‌تر شود، جامعه اسلامی به همان اندازه از انحراف، بی‌امیدی و غفلت در امان خواهد بود. انتظار یعنی «زندگی با امام» پیش از ظهور.